Moet ik dan alles voorkauwen of het vaag houden? Uit de gesprekken met bestuurders die Robert van der Laan en ex-PwCer Erik Roelofsen hadden voor hun boek over integrated reporting bleek dat ceos zich vaak ergeren aan de slechte voorbereiding van analisten op gesprekken over de waardecreatie van hun bedrijf. Wij hopen met de inzichten uit dit boek onder andere bij te dragen aan een beter gesprek tussen bestuurder en belegger.
In het 140 paginas tellende boek schetsen Van der Laan en Roelofsen vier scenarios voor de verslaggeving van de toekomst en proberen ze inzichtelijk te maken hoe reëel de kans is dat verslaggeving er over enkele jaren fundamenteel anders uitziet. Ook is een groot aantal paginas ingeruimd voor 18 interviews die de twee hadden met bijvoorbeeld belegger Angelien Kemna (APG), toezichthouder Gerben Everts (AFM) en politicus Jesse Klaver (GroenLinks) en andere stakeholders.
Onzichtbare obstakels
Niemand is tegen integrated reporting en het gedachtegoed, stelt Van der Laan. Toch voelden we aan dat een dergelijke fundamentele verandering in verslaggeven zich niet zomaar voltrekt. We wilden in dit boek daarom niet nog een keer uitleggen wat het belang is van integrated reporting, maar de verschillende stakeholders bij elkaar brengen rond de vraag wat de vaak onzichtbare obstakels zijn om beter met elkaar het gesprek aan te gaan over een onderneming, haar strategie, prestaties en impact.
Van der Laan en Roelofsen spreken in het boek over een kantelpunt van het systeem. Komen we niet over dat punt heen, dan zal verslaggeving steeds meer aan relevantie verliezen. De auteurs stellen daarom drie prioriteiten om van integrated reporting en dus van die fundamentele verandering een succes te maken. Zo is het bijvoorbeeld van groot belang dat empirisch wordt bewezen dat betere verslaggeving zich uitbetaalt.
Interview AFM inspirerend
Van der Laan vond het interview met Gerben Everts van de AFM wat dat betreft inspirerend: Everts ziet dat integrated reporting leidt tot een beter inzicht in de toekomstige waarde van bedrijven en dus tot een beter functionerende kapitaalmarkt. Daarnaast heb ik veel geleerd van Hendrik-Jan Biemond (Allen & Overy) en Huub Willems (ex-voorzitter Ondernemingskamer). Zij stellen beiden dat toenemende regeldruk bestuursleden en commissarissen ontslaat van de verantwoordelijkheid tot nadenken, ook over integrated reporting.
Dat denkwerk moet mede door PwC worden gedaan, realiseert Van der Laan zich. En de confrontatie met al die verschillende stakeholders heeft me ook doen beseffen dat we daarnaast gewoon geduld moeten hebben. Ik begrijp een commissaris nu beter als hij vertelt dat hij de noodzaak en de relevantie van integrated reporting wel onderschrijft, maar er na zware beloningsbesprekingen tijdens een vergadering nog niet over begint. Ik heb wel gemerkt dat de betrokkenheid er over de gehele linie is en de tijd voor integrated reporting steeds rijper wordt.
